Gdzieś w nieznanej części lasu, ukryta wśród zarośli, na maleńkiej polance, tuż przy powalonym i nadpróchniałym pniaku, stoi stara, ozdobna, kamienna ławka, od wielu dziesięcioleci zapomniana, pokryta częściowo mchem, bluszczem i opadłymi liśćmi. Niełatwo jest ją odnaleźć, jeśli jednak już dostrzeże się solidne, szare elementy, nie sposób ominąć jej bez choćby chwili zadumy.